آقا ميرزا محمد علي شاه‏آبادي فرزند شيخ محمدجواد اصفهاني در سال 1292 قمري در اصفهان متولد گرديد و مقدمات علوم را از محضر پدر بزرگورارش كه خود از فقها و شاگردان صاحب جواهر بود، فرا گرفت. سپس از محضر برادرش آقا شيخ احمد بيدآبادي و ميرزا محمدهاشم خوانساري بهره‏مند شد. سپس در تهران، فقه و اصول را از محضر ميرزا حسن آشتياني و عرفان را از محضر ميرزاهاشم گيلاني و فلسفه را از ميرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت و براي تكميل مراتب علمي به دارالعلم نجف اشرف رهسپار گرديد. آيت اللَّه شاه آبادي سپس به سامرا رفته و در درس آيت‏اللَّه ميرزا محمد تقي شيرازي شركت جست و از افادات آن بزرگوار بهره‏ها برد. ايشان بنا به اصرار والده‏ي محترم خود به ايران بازگشت و در تهران سكونت جست و در مسجد سراج الملك (شاه آباد سابق) به اقامه‏ي نماز و ترويج و تبيين معارف اسلام پرداخت. آيت اللَّه شاه آبادي آن گاه در سال 1347 قمري به حوزه‏ي علميه‏ي قم رفت و به تربيت طلاب علوم ديني پرداخت و شخصيت‏هاي بزرگواري چون حضرات آيات عظام: امام خميني(ره)، سيد شهاب‏الدين مرعشي نجفي، ميرزا هاشم آملي، محمدرضا مروج طبسي و... را به جهان تشيع عرضه نمود. بعد از 7 سال مجدداً به تهران بازگشت و در مسجد امين‏الدوله‏ي بازار، امامت جماعت را به عهده گرفت. از اين استاد فرزانه‏ي عرفان، كتاب‏هاي فراواني بر جاي مانده كه منازِلُ السّالِكين، رساله‏ي عقل و جهل، حاشيه‏ي كفايةُ الاصول و... از آن جمله‏اند. در موقعيتي كه رضاخان پهلوي، تمام مساجد و منابر را تعطيل نموده بود، آيت اللَّه شاه‏آبادي، هيچ گاه نماز و سخنراني‏اش قطع نشد. زماني هم كه رضاخان، پوشيدنِ لباس روحانيت را ممنوع كرده بود، او فرزندانش را به روحاني شدن و پوشيدن لباسِ مقدس روحانيت تشويق كرد و به بركت همين تلاش مُخلصانه، هفت تن از فرزندانِ ايشان، روحاني شدند. وفات اين عارف بزرگ برابر با 3 آذر 1328 ش در 77 سالگي روي داد و پس از تشييعي باشكوه در رواق ابوالفتوح رازي در حرم حضرت عبدالعظيم(ع) مدفون گرديد. حضرت امام خميني(ره) درباره استاد مي‏فرمود: "من در طول عمرم، روحي به لطافت روح‏آيت‏اللَّه شاه‏آبادي نديدم."