ابوالمحاسن بهاءالدين مشهور به ابن شدّاد در سال 539 ق در موصل به دنيا آمد و در دوران كودكي قرآن را حفظ كرد. سپس علومي چون حديث، تفسير و قرائت قرآن را فراگرفت و در اين رشته‏ها مهارت بسيار يافت. ابن شداد بعد از طي اين مراحل، در مدرسه‏ي نظاميه‏ي بغداد، به تدريس پرداخت و در همين دوران بود كه ابن خلكان، مورخ مشهور مسلمان، از محضر درس وي بهره‏هاي بسيار بُرد. ابن شداد پس از چندي، براي كسب دانش بيشتر به سرزمين‏هاي مختلف اسلامي سفر كرد و هنگامي كه به شام رسيد، كتابي را كه درباره‏ي جهاد و آداب و احكام آن نوشته بود به صلاح‏الدين ايوّبي هديه كرد. دوستي بين ابن شدّاد و صلاح‏الدين ايوبي همچنان ادامه يافت و او همچون مشاور و مورخ، در تمام سفرها به خصوص در جنگ‏هاي معروف صليبي، همراه صلاح الدين بود. اين دوستي موجب شد كه ابن شداد بتواند شرح مستند وقايع دوران صلاح الدين ايوبي را بنويسد. يكي از همين نوشته‏ها - كه بي‏شك اهميت بسياري در زمينه‏ي تاريخ نگاري دارد - كتاب النّوادِرُ السُّلطانيه نام دارد. همچنين دَلايِلُ الاحكام در احاديث فقهي در چهار جلد و العَصا درباره‏ي حضرت موسي(ع) از ديگر آثار اوست. ابن شداد در 93 سالگي درگذشت.