قرار بود كه گروه اقليت مجلس ششم، رضاخان را به خاطر سوء سياست داخلي و خارجي، قيام و اقدام عليه قانون اساسي و حكومت مشروطه و توهين به مجلس شوراي ملي و نيز تحويل ندادن اموال توقيف شده از محكومان به خزانه‏ي دولت استيضاح كند. در صبح روز استيضاح، شهيد سيد حسن مدرس و اعضاي اقليّت مجلس، بيرون از ساختمان مجلس، مورد ضرب و شتم اوباش طرفدار سردار سپه قرار گرفتند. استيضاح‏كنندگان در اعتراض به اين اقدام، در جلسه‏ي بعد از ظهر كه طرح استيضاح بررسي شد، شركت نكردند و در نتيجه، دولت سردار سپه، رأي اعتماد گرفت. از طرفي سردار سپه نيز براي همسو نگاه داشتن گروه‏هاي درون مجلس، با سران هر يك به طور محرمانه زد و بند كرده و براي اجراي برنامه‏ي آنان، قول مساعد داده بود. مدرس كه اين جريان را مشاهده مي‏كرد، قصد داشت، رابطه‏ي ننگين مجلسيان و سردار سپه را به هم بزند و رضاخان را از اكثريت بياندازد. بنابراين در روز دهم آبان 1303 ش نطق مفصَّل و تاريخي خود را بيان مي‏كند. مدرس در اين نطق، از وضع ناگوار كشور صبحت مي‏كند. از حكومت مشروطه و استفاده‏اي كه ملت بايد از آن ببرد سخن مي‏گويد. از حكومت سردار سپه و فشارهاي غيرقانوني او مي‏نالد و به نمايندگان تذكّر مي‏دهد كه اگر بيش از اين بخواهند از چنين حكومتي طرفداري و دفاع نمايند، نه تنها به كشور صدماتي وارد مي‏شود، بلكه خودِ آن‏ها، زودتر در معرض خطر قرار خواهند گرفت.