محمد بن احمد بن اياس معروف به ابن اياس مكني به ابوالبركات است. او براي نقل اخبار، آن‏ها را با نثر ساده و بدان شكل كه در زبان محاوره نقل مي‏شد به رشته‏ي تحرير درمي‏آوَرد و قواعد دستور زبان را در آن‏ها رعايت نمي‏كرد. اين شيوه، آثار ابن‏اياس را از لحاظ زبان‏شناسي و مطالعه‏ي تحول زبان عربي حائز اهميت ساخته است. مهم‏ترين اثر تاريخي او كتاب بدايع الزهور في وقايع الدهور درباره‏ي تاريخ سرزمين مصر از روزگار كهن تا حدود سال‏هاي درگذشت مؤلف است. همچنين از شرح احوال سلاطين مصر، تاسيس و افتتاح بناها و بروز بيماري‏هاي مهلك در اين كتاب، مطالب ارزشمندي به چشم مي‏خورد .