احمد بن محمد بن ابراهيم بن ابي‏بكر بن خلكان، ملقب به شمس الدين و مشهور به ابن خلكان از مشاهير مورخين و قضات و علماي نامي قرن هفتم هجري، از معاصرين خواجه نصيرالدين طوسي، محقق حلّي و علامه‏ي حلّي مي‏باشد. وي در نواحي اطراف موصل در عراق زاده شد. در ابتدا از پدر و ديگر بزرگان وقت، فقه و ادبيات را آموخت و سپس به مصر و شام مسافرت كرد و به تعليم وتعلم پرداخت. ابن خَلكان در مصر قضاوت نمود و بعدها قاضي القضات دمشق گرديد. وفيات الاعيان و تاريخ ابن خلكان از جمله تاليفات اوست. ابن خلكان در رجب سال 681 هجري در 73 سالگي درگذشت و در دمشق مدفون گرديد.