محمدحسين بيوك رهي معيري در سال 1288 ش در تهران به دنيا آمد. وي پس از پايان تحصيلات وارد خدمات دولتي شد و مشاغل متعددي يافت. او از اعضاي مؤثر و فعال انجمن ادبي حكيم نظامي، انجمن ادبي فرهنگستان و انجمن موسيقي ايران بود. او در ساخت تصنيفات خود از هنر شاعري و موسيقي بهره برده و آثار پرارزشي را در اين زمينه پديد آورده است. در مجموع، رهي، در شعر، طبعي توانا و ذوقي لطيف و پرورده داشت و از اين طريق، ترانه سرايي را در ايران اعتلاي بسيار بخشيد. رهي معيري يكي از مشهورترين غزل‏سرايان معاصر است كه از شيوه سنتي شعر پيروي مي‏كرد و از جهات مختلف، تحت تاثير شاعراني همچون سعدي، حافظ، مولوي و صائب تبريزي بود. رهي در قطعات و مثنوي‏هايش، ابتكار و بدعت‏گذاري را در آفرينش مضمون، آشكار مي‏سازد و شايد از اين حيث، ارزش آنها از غزل‏هايش بيشتر باشد. همچنين تشبيهات نو و تعبيرات تازه در اشعار رهي فراوان است. گرايش طبع رهي، بيشتر به شعر عاشقانه است. در عين حال، وصف مظاهر جهان، شعر او را تسخير كرده است. اُنس رهي با گل و انعكاس آن در اشعارش نشان از طبع زيباپسند او دارد. همچنين تنوع و رنگارنگي شعر او حاكي از ذوق لطيف و آفريننده اوست. مجموعه غزل‏هاي او به نام سايه عمر و تصنيفاتش با نام آزاده، منتشر شده است. رهي معيري سرانجام در بيست و پنجم آبان 1347ش در پنجاه و نه سالگي در گذشت و در مقبره ظهيرالاسلام در تهران به خاك سپرده شد.