آيت‏اللَّه ميرزا احمد سرايي در سال 1290ش (1329ق) در قريه سراي تبريز در خانواده‏اي متدين به دنيا آمد و مقدمات علوم را از 14 سالگي از علماي تبريز فرا گرفت. سپس به قم رفت و در حلقه درس حضرات آيات سيد شهاب‏الدين مرعشي نجفي و ميرزا جوادآقا ملكي تبريزي، به تقويت بنيه علمي خويش همت گماشت. ميرزا احمد سرايي از آن پس راهي نجف گرديد و از محضر عالمان نامداري همچون سيد عبدالهادي شيرازي، سيد محسن حكيم، سيدمحمود شاهرودي و ميرزا باقر زنجاني بهره‏ها برد تا به مدارج عاليه علمي و اجتهاد دست يافت. اين فقيه بزرگوار از آن پس به وطن بازگشت و به تدريس و ترويج دين و تبليغ احكام پرداخت. ايشان علاوه بر اهتمام در ساخت بناهاي عام المنفعه، به بحث، مناظره و مجادله حسنه با منحرفين اعتقادي، مسافرت به ممالك مختلف اسلامي براي تبليغ و ارشاد و تربيت مبلغ و طلاب علوم ديني مشغول بود. اين عالم رباني سرانجام در چهارم آذر 1360ش برابر با 27 محرم 1402ق در هفتاد سالگي درگذشت.