آيت‏اللَّه ميرزا جواد سلطان القُرّائي تبريزي در سال 1280 ش (1319 ق) در خانداني با پيشينه چهار صد ساله در علم و فقاهت در تبريز به دنيا آمد. وي پس از فراگيري دروس مقدماتي و سطوح، در محضر درس خارج آيات عظام ميرزا صادق آقا تبريزي و سيد ابوالحسن انگجي حاضر شد و به دليل هوش سرشار و حافظه قوي و پشتكار فراوان، در حدود 25 سالگي به اجتهاد دست يافت. آيت‏اللَّه سلطان القرائي در ادامه تحقيق، تتبع و مطالعات خويش، رهسپار عتبات عاليات، مكه، مدينه، بيروت، دمشق و استانبول شد و علاوه بر استنساخ كتاب‏هاي خطي و چاپي، مجموعه‏هاي فراواني را نگاشت. ايشان علاوه بر آگاهي كامل از علوم فقه، اصول، ادب فارسي و عربي، حديث و رجال، در تاريخ، جغرافيا، هيئت و نجوم و رياضي نيز متبحر بود. ايشان همچنين به مدت بيش از نيم قرن، نماز جمعه را در يكي ازمساجد تبريز اقامه مي‏كرد. حاشيه بر عروة الوثقي، كتاب الطهاره و ديوان اشعار از جمله آثار ايشان مي‏باشند. آن فقيه والامقام سرانجام پس از عمري كوشش در جهت اعلاي كلمه توحيد و تعظيم شعائر الهي در دهم آذر 1376 ش برابر با آخر رجب 1418 ق در 96 سالگي چشم از جهان فرو بست و به مواليان طاهرينش پيوست.