پس از استقرار نظام جمهوري اسلامي ايران، به منظور فراهم آمدن زمينه‏هاي عَمَلي مناسب براي حاكميت اسلام در تمامي شئون مملكت، لازم بود قانون اساسي، كه مبين بنيادهاي فرهنگي، اجتماعي، سياسي و اقتصادي جامعه ايران باشد، بر اساس اصول اسلامي، به وجود آيد. اين مجلس با عضويت تعداد زيادي از اسلام‏شناسان و فقهاي بزرگ و با كوشش‏هاي مستمر و شبانه‏روزي شهيدان گرانقدري همچون آيت‏اللَّه بهشتي و شهداي محراب و تاكيد امام خميني(ره) مبني بر اينكه قوانين مصوبه در آن مجلس "بايد صددرصد اسلامي باشد" در مدتي كمتر از چهار ماه توانست قانون اساسي را تنظيم نمايد. پس از آن، قانون اساسي، جهت همه‏پرسي به ملت ارايه شد و طي روزهاي دهم و يازدهم آذر 1358، انتخابات صورت گرفت. ملت مسلمان ايران با دادن 99/5 درصد رأي موافق خود، قانون اساسي جمهوري اسلامي را مورد تصويب نهايي قرار دادند و پس از آن، حضرت امام، حاشيه قانون اساسي را جهت اجرا، تنفيذ كردند. قانون اساسي كه جهت‏گيري اصلي نظام جمهوري اسلامي ايران را بر مبناي تعاليم و ارزش‏هاي اسلام، عدالت اجتماعي و رعايت حقوق انسان‏ها تعيين كرده است، داراي 12 فصل و 175 اصل بود كه پس از بازنگري آن در سال 1368 به 14 فصل و 177 اصل افزايش يافت.