پس از روي كار آمدن قوام به نخست‏وزيري، با وجود تشكيل وزارت خواروبار و تخصيص اعتبار براي خريد گندم و آرد، وضع نان نه تنها بهبود نيافت بلكه روز به روز بدتر و نانِ نامرغوب‏تري تحويل مردم مي‏شد. از بامداد روز هفدهم آذر 1321 ش، به علت فشار زندگي، نبودن مايحتاج اوليه و پايين بودن دستمزدها، عده زيادي از دانش‏آموزان و دانشجويان به طرف ميدان بهارستان حركت كردند. در همان حال كه فرياد "نان مي‏خواهيم" آنها در طول مسير طنين‏انداز بود، عده زيادتري از مردم و دانش‏آموزان در ميدان بهارستان اجتماع نموده و ناگهان به مجلس هجوم بردند. پس از ضرب و شتم نمايندگان، ميز و صندلي و تابلوهاي مجلس را شكسته و عده‏اي از مهاجمان، اموال مجلس را غارت كردند. به دنبال آن بازار تهران تعطيل شد و برخي از مردم به چپاول مغازه‏هاي خيابان‏ها پرداختند. فرماندار نظامي تهران بركنار گرديد و سپهبد اميراحمدي با اختيارات كامل منصوب گرديد و به دستور او به روي مردم آتش گشوده شد و عده زيادي كشته و زخمي شدند. در همين روز، خانه نخست وزير به آتش كشيده شد و احمد قوام دستور توقيف كليه روزنامه‏ها و مجلات را صادر كرد. اين آشوب، تهران را از حالت عادي خارج نمود. حوادثي كه در بلواي نان در تهران اتفاق افتاد نشان مي‏دهد كه بسياري از حركات، سازمان يافته و از قبل طراحي شده بوده است و نمي‏توان تمام آن را خودانگيخته دانست. در اين حوادث، دست پنهانِ عده‏اي خاص و حتي شاه و دربار براي تحت فشار قرار دادن قوام ديده مي‏شود.