آيت‏اللَّه العظمي سيد محمدرضا موسوي گلپايگاني در سال 1277 ش (1316ق) در منطقه گوگد گلپايگان به دنيا آمد. وي پس از طي دروس مقدمات در زادگاه خود، راهي اراك گرديد و در 21 سالگي وارد درس خارج فقه و اصول آيت‏اللَّه حائري يزدي شد. ايشان پس از هجرت به قم، در حلقه اصحاب خاص استاد قرار گرفت و پس از تاسيس حوزه علميه قم و رحلت آيت‏اللَّه حائري يزدي تدريس خارج فقه و اصولِ خود را آغاز كرد. حاصل تدريس هفتاد ساله ايشان پرورش ده‏ها شاگرد مجتهد و عالم مي‏باشد كه هر كدام استوانه مهمي در حوزه علميه محسوب مي‏شوند. حضرات آيات: مرتضي حائري يزدي، شهيد مرتضي مطهري، شهيد محمدعلي قاضي طباطبايي، شهيد سيداسداللَّه مدني، شهيد دكتر محمد مفتح، شهيد دكتر سيدمحمدحسيني بهشتي، علي مشكيني، ناصر مكارم شيرازي، جعفر سبحاني، لطف اللَّه گلپايگاني، حسن حسن‏زاده آملي، احمد جنّتي، علي‏پناه اشتهاردي، رضا استادي و علي احمدي ميانِجي و ده‏ها عالم فاضل از جمله شاگردان آن مرجع بزرگ ديني مي‏باشند. آيت‏اللَّه گلپايگاني داراي نگاشته‏ها و تقريرات فراواني مي‏باشد و در دوران سي و دو ساله مرجعيت، يكي از اركان فقاهت بوده و به ضرورت، در تمام ابواب فقه، فتوا داده است. كتاب الحج، كتاب القضاء و حاشيه بر عروة الوثقي و... از جمله تاليفات آن فقيه بزرگوار به شمار مي‏روند. ايشان همچنين در جريان انقلاب اسلامي و پس از آن، همواره حمايت خود را از قيام و رهبري آن اعلام مي‏كرد. آيت‏اللَّه گلپايگاني سرانجام پس از عمري خدمت و تدريس و تأليف، در هجدهم آذرماه 1372 ش برابر با 24 جمادي‏الثاني 1414 ق در سن 95 سالگي دار فاني را وداع گفت و پس از تشييعي با شكوه، در مسجد بالاسرِ حرم حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد.