استاد حبيب‏اللَّه ذوالفنون تهراني عراقي در سال 1239 ش (1278 ق) در سلطان آباد اراك به دنيا آمد. او به مدت بيست سال، بدون آن كه استاد معيني داشته باشد به تحصيل علوم مختلف پرداخت. ذوالفنون سپس به نجف رفت و مدت ده سال به فراگيري زبان عربي و علوم ديني به ويژه تفسير قرآن، همت گماشت. استاد ذوالفنون درنجف به مجلس درس استاداني همچون ميرزا حبيب‏اللَّه رشتي، محمد فاضل شرابياني، حاج ميرزا حسين ميرزا خليل و سيد مرتضي كشميري پيوست. وي سپس به ايران بازگشت و يك چند در بوشهر و شيراز و اصفهان گذراند تا اينكه در اصفهان از حوزه درس بزرگاني چون ميرزا جهانگير خان قشقايي، آقا ميرزا حسن كرمانشاهي و آخوند ملافتحعلي اراكي بهره‏مند گرديد. استاد ذوالفنون سپس به تهران كوچيد و تا پايان عمر در اين شهر به سر برد. وي چندي در دارُالمعلّمين مركزي و مدرسه عالي سپهسالار، علوم رياضي را تدريس كرد و آثاري را نيز از خود به يادگار گذاشت كه حركت قَمَر و ديوان اشعار از آن جمله‏اند. ذوالفنون عراقي مُنجّمي فاضل و مُستخرج تقويم بود و تقويم استخراجي ذوالفنون تا چندين سال در سالنامه پارس، چاپ و منتشر مي‏شد. وي در حكمت الهي، فقه، ادب، تفسير، رياضيات و هيئت و نجوم، استاد بود و آن‏ها را تدريس مي‏كرد. او همچنين به دو زبان فارسي و عربي شعر مي‏سرود. استاد ذوالفنون عراقي سرانجام در سوم دي ماه 1326 ش برابر يازدهم صفر 1367 ق در 87 سالگي درگذشت و در جوار امامزاده عبداللَّه در شهر ري به خاك سپرده شد.