سيدمحمدصادق فرزند سيدمحمد طباطبايي يكي از دو رهبر مشروطيت، در سال 1262 ش (1300 ق) در تهران متولد شد و تحصيلات خود را در نجف اشرف ادامه داد. او در اوايل سلطنت مظفرالدين شاه قاجار به تهران آمد و مدرسه الاسلام را تأسيس كرد. سيدصادق در كنار پدر و ساير مراجع فعاليت زيادي براي نهضت مشروطه نمود. او در دوره استبداد صغير به مشهد و سپس به اروپا تبعيد شد و بعدها در سه دور به مجلس راه يافت. سيدصادق طباطبايي در سال 1303 ش سفير كبير ايران در تركيه گرديد ولي از سال 1306 تا 1320 ش انزوا و گوشه‏گيري اختيار كرد. او در دوره چهاردهم مجلس نيز به وكالت رسيد و با اكثريت ضعيفي رييس مجلس گرديد. سيد محمدصادق در مجلس در مقابل سيد حسن مدرس فعاليت مي‏كرد و از دوستان نزديك رضاخان به شمار مي‏آمد. وي نقش مؤثري در روي كار آمدن رضا خان به نخست وزيري داشت و پس از آن كه به سفارت ايران در تركيه رفت، عبا و عمامه را به كت و شلوار و كروات تبديل نمود. او در طول فعاليت‏هاي سياسي خود، پست‏هاي متعددي اشغال كرد و در دوران سلطنت رضاخان، روابط حسنه‏اي با او داشت. طباطبايي در سال 1332 ش سناتور انتخابي تهران شد و سرانجام در سوم دي ماه 1340 ش در 78 سالگي درگذشت.