تاريخ‏نويسان براي مطبوعات ايران، هشت دوره را بر شمرده‏اند كه دوره نخست آن، از ابتداي چاپ روزنامه تا زمان مشروطه را در برمي‏گيرد و اين دوره‏ها ادامه يافته و دوره هشتم، از استقرار نظام جمهوري اسلامي به بعد را شامل مي‏شود. بر اين اساس از سقوط رضاخان در شهريور 1320 تا پايان سال 1326 كه آغاز نهضت ملي صنعت نفت قلمداد مي‏شود، دوره چهارم مطبوعات به حساب مي‏آيد. در اين دوره، ملت ايران پس از رهايي از استبداد رضاخاني و نيز هرج و مرج ناشي از جنگ جهاني دوم، از آزادي عمل نسبي برخودار شدند به طوري كه بيش از پانصد روزنامه و مجله منتشر مي‏شد. در اين ميان روزنامه‏ها و مجلاتي انتشار يافت كه به عنوان جرايد رسمي محسوب مي‏گرديدند. روزنامه رسمي كشور، عنوان جريده‏اي بود كه از طرف مجلس شوراي ملي چاپ مي‏شد و مجموعه مذاكرات مجلس و قوانين مصوبه مجلس را منتشر مي‏كرد.