صدرالدين محلاتي متخلص به صدر، فرزند آيت‏اللَّه ميرزا ابوالفضل محلاتي در سال 1283ش (1323ق) در شيراز به دنيا آمد. وي پس از تحصيل مقدمات به عتبات عاليات رفت و در شهرهاي اصفهان و قم نيز به ادامه تحصيل پرداخت تا اين كه موفق به اخذ درجه اجتهاد گرديد. صدرالدين محلاتي از بدو تأسيس دانشكده ادبيات دانشگاه شيراز به تدريس زبان و ادبيات عرب اشتغال ورزيد و تا آخر عمر، استاد آن دانشكده بود. او علاوه بر تحقيق و نويسندگي، شعر مي‏گفت و چون اهل عرفان بود، اشعارش مضامين عرفاني داشت. استاد صدرالدين محلاتي همچنين در شيراز حوزه درس خود را بنيان نهاد و حلقه تفسير قرآني ترتيب داد. او انجمن ادبي را در منزل خود تشكيل مي‏داد و از مؤسسان كانون دانش پارس بود. از اين محقق بزرگوار، آثاري بر جاي مانده كه تفسير سوره والعصر، شأن نزول آيات قرآن، اسرار حج مكتب عرفان سعدي و... از آن جمله‏اند. استاد صدرالدين محلاتي سرانجام در اسفند 1359ش در هفتاد سالگي درگذشت.