آيت‏اللَّه حاج شيخ عبدالرحيم رباني شيرازي در سال 1301 شمسي در شيراز ديده به جهان گشود و از سال 1318 به تحصيلات علوم ديني مشغول گرديد. وي فعاليت‏هاي ديني خود را از سال 1320 با مبارزات سخت عليه فرقه‏هاي صوفيه، بابيه و بهاييه شروع كرد و در اثر تبليغات ايشان، عده بسياري از بهاييان به دين اسلام مشرف شدند. آيت‏اللَّه شيرازي از سال 1327 در محضر آيت‏اللَّه بروجردي، در حوزه علميه قم به شاگردي مشغول بود و پس از فوت آيت‏اللَّه بروجردي مبارزات سياسي خويش را عليه رژيم پهلوي آغاز كرد و نخستين فردي بود كه مرجعيت امام خميني(ره) را مطرح نمود. آيت‏اللَّه رباني از سال 1349ش با مطرح شدن حكومت اسلامي از ناحيه امام خميني(ره)، درصدد برآمد تا با سازماندهي روحانيون انقلابي و فرستادن آن‏ها به نقاط مختلف كشور، به پرورش كادرهاي لازم براي شركت در يك قيام همگاني و به دست گرفتن پست‏هاي كليدي در حكومت آينده بپردازد. طولي نكشيد كه ثمره اين فعاليت‏هاي فرهنگي - سياسي، به صورت هيئت‏ها، جمعيت‏ها و انجمن‏هاي مختلف اسلامي در سراسر كشور ظاهر شد و ايشان در رابطه با هدايت اين گروه‏ها به حبس برده شد. ايشان از سال 1342 تا 1357 بيش از 15 بار به زندان افتاد و شكنجه‏هاي فراواني را متحمل شد و حدود 10 سال از عمرش را در زندان‏هاي رژيم طاغوت سپري كرد. آيت‏اللَّه شيرازي پس از پيروزي انقلاب اسلامي، نماينده امام خميني در استان فارس و نماينده مردم استان فارس در مجلس خبرگان شد. سپس از سوي امام خميني(ره) به عضويت فقهاي شوراي نگهبان درآمد. اين مبارز نستوه در نهم فروردين سال 1360 به دست گروهك فرقان ترور شد ولي اين ترور به مجروحيت ايشان انجاميد و پس از مدتي در بيمارستان بهبود يافت. اين عالم رباني و مجاهد في سبيل‏اللَّه سرانجام در 17 اسفند 1360 در حالي كه براي شركت در جلسه شوراي نگهبان عازم تهران بود، بين راه اصفهان و قم در سانحه‏اي مشكوك به لقاءاللَّه پيوست و در حرم حضرت معصومه(س) دفن شد.