پيروزي‏هاي متوالي نيروهاي اسلام در جبهه‏هاي جنگ در طي عمليات‏هاي والفجر 5 و 6 و عمليات خيبر، باعث شد تا به دستور شيطان بزرگ، آمريكا و همكاري دولت‏هاي اروپايي همچون انگلستان و آلمان، نظاميانِ شكست خورده رژيم بعث عراق، آخرين اميد خود را كه سلاح شيميايي بود به كار گيرند و با فرو ريختن بمب‏هاي شيميايي و سمي در ميدان‏هاي نبرد حق عليه باطل، بخت خود را بيازمايند. رژيم بعث عراق و هم‏پيمانان خارجي آنان، هميشه استفاده از سلاح‏هاي شيميايي را انكار مي‏كردند اما به دنبال اعزام مجروحان بمباران‏هاي اخير شيميايي به كشورهاي اتريش و سوئد براي معالجه و تاييد پزشكانِ اين كشورها مبني بر استفاده عراق از اين سلاح‏ها و نيز ديدار سفرا و كارداران كشورهاي جهان در ايران با مجروحين اين بمباران‏ها، مقامات سياسي و رسانه‏هاي گروهي جهان، علي‏رغم سانسور زياد، مجبور به اعتراف به استفاده رژيم عراق از سلاح‏هاي شيميايي در جنگ با ايران اسلامي شدند. همچنين آنان تاكيد كردند كه هيچ‏گونه توجيهي براي استفاده از اين سلاح‏ها در طول جنگ تحميلي پذيرفتني نيست. در حالي كه اين سلاح‏ها، فوق‏العاده خطرناك و در سطح بين‏المللي ممنوع مي‏باشند، با اين حال، رژيم بعث عراق، بارها آن را در طول جنگ عليه رزمندگان اسلام به كار برده است، اما هرگز نتوانستند اراده ملت مسلمان ايران را در راه جهاد عليه كفر و ظلم، تضعيف نمايند.