آيت‏اللَّه احمد پاياني اردبيلي استاد برجسته و معروف حوزه علميه قم و چهره شهير علم و فضل و تقوا، در سال 1306 ش (1346 ق) در اردبيل به دنيا آمد. پس از تحصيل مقدمات در زادگاه خويش، در 20 سالگي راهي قم شد و از محضر آيات عظام سيدمحمد باقر سلطاني، سيد شهاب‏الدين مرعشي نجفي، سيدمحمد حجت، سيد حسين بروجردي و سيد محمد محقق داماد بهره برد. آيت‏اللَّه پاياني همزمان با تحصيل، به تدريس مي‏پرداخت و علي‏رغم تنگدستي، لحظه‏اي از تحصيل و تدريس باز نماند. ايشان طي پنجاه سال تدريس سطوح، شاگردان فراواني را پرورش داده و طي سال‏هاي آخر عمر، جلسات آموزشي ايشان، از پررونق‏ترين جلسات حوزه به شمار مي‏رفت. آيت‏اللَّه پاياني از ابتداي شروع مبارزات ضدرژيم به رهبري حضرت امام خميني)ره(، به پيكار با دستگاه پهلوي پرداخت. ايشان همگام با ديگر مدرسين حوزه، جامعه مدرسين حوزه علميه قم را پي افكند و نامش هماره در ذيل اعلاميه‏هاي جامعه مدرسين ديده مي‏شد. ايشان پس از پيروزي انقلاب نيز از مدافعان انقلاب بود و از تاييد و پشتيباني مواضع امام دريغ نمي‏كرد. از اين عالم بزرگوار تاليفات متعددي بر جاي مانده كه حاشيه كفايةُالاصول، تقريرات آيت‏اللَّه بروجردي و حجت كوه كمره‏اي و شرح مكاسب و... از آن جمله‏اند. سرانجام اين عالم وارسته در 26 اسفند 1375ش برابر با 6 ذيقعده 1417 ق در 69 سالگي دارفاني را وداع گفت و در كنار استاد خود، محقق داماد در حرم حضرت معصومه(س) آرميد.