آيت‏اللَّه حاج شيخ محمد مظفري قزويني در سال 1304 ش (1344 ق) در قزوين به دنيا آمد و تحصيلات اوليه را در زادگاه خويش به پايان برد. در 26 سالگي به قم رفت و در درس‏هاي آيت‏اللَّه بروجردي و سيد شهاب الدين مرعشي نجفي حاضر شد. سپس در سال 1332 ش به نجف اشرف كوچيد و ساليان فراوان با حضور در مجلس درس آيات عظام: سيد محسن حكيم و سيد محمود شاهرودي وحضرت امام خميني، در زمره يكي از فضلاي نجف درآمد. ايشان همچنين به مدت بيست سال از محضر آيت‏اللَّه سيد ابوالقاسم خويي بهره‏مند شد و مباني علمي خويش را استوار ساخت. آيت‏اللَّه مظفري در 1352 ش پس از كسب اجازات متعدد از اساتيدش و علماي ديگر، به قزوين بازگشت و به تاليف، تدريس و اقامه جماعت، بيان مسائل و ترويج شرع مبين، اشتغال ورزيد. معظم له يكي از علماي بزرگ قزوين بود كه تدريس منظم فقه واصول و تاليف كتاب‏هاي فراوان را وجهه همت خويش ساخت و از اين رهگذر، شاگردان بسيار و كتاب‏هاي پرفايده علمي از خود به يادگار نهاد. ايضاحُ الحُجّة في شرح العُروَة در هشت جلد، پرسش‏ها و پاسخ‏ها در دو جلد و اسلام و فلسفه احكام و طبقات رجال در شانزده جلد از جمله آثار اوست. سرانجام اين فقيه بزرگ در 27 اسفند 1380 ش برابر با سوم محرم الحرام 1423 ق در 76 سالگي چشم از جهان فرو بست و پس از تشييع با شكوه، در حرم شاهزاده حسين قزوين به خاك سپرده شد.