از سال‏هاي اوليه حفر چاه نفت ايران، چشم طمع بيگانگان به دنبال استثمار منابع زيرزميني كشور بوده و آنان در هر فرصتي به گرفتن امتيازهاي گوناگون نفتي اقدام مي‏كردند. پس از لغو امتياز نفتي دارسي بين ايران و انگلستان، قرارداد الحاقي گس - گلشاييان به منظور كشف و استخراج نفت توسط شركت‏هاي نفتي انگليسي منعقد گرديد. اين قرارداد را جهت تصويب به مجلس بردند كه با مخالفت عده‏اي از نمايندگان مجلس و علماء به ويژه آيت‏اللَّه كاشاني و مردم روبرو شد. پافشاري‏هاي سپهبد رزم‏آرا نخست وزير پهلوي، اين لايحه را بار ديگر به مجلس برد و او كه تصويب آن را مشكل يافت، قصد كودتا نمود. اما يك روز قبل از اجراي كودتا، توسط خليل طهماسبي از گروه فداييان اسلام ترور شد. به دستور آيت‏اللَّه كاشاني مردم به اين قرارداد اعتراض كرده و خواهان ملي شدن نفت ايران شدند. سرانجام با به وجود آمدن آن وضعيت، مجلس به ملي شدن صنعت نفت ايران، رأي مثبت داد و در 29 اسفند 1329 مقرر شد كه كليه عمليات اكتشاف، استخراج و بهره‏برداري نفت در دست دولت قرار گيرد.