پس از آن كه نخستين فرستنده تلويزيون ايران در يازدهم مهرماه سال 1337 پخش برنامه‏هاي خود را آغاز كرد، اين روز با عنوان آغاز كار تلويزيون ايران نام گرفت. تلويزيون ايران در ابتدا به صورت يك بخش خصوصي اداره مي‏شد كه در هر روز چهار ساعت برنامه پخش مي‏كرد. با بهره‏برداري از فرستنده‏هاي ديگر در سطح كشور و تغيير ساختار آن، تلويزيون ملي ايران در آبان 1345 به صورت تلويزيون دولتي، به طور آزمايشي آغاز به كار كرد. اما افتتاح رسمي سازمان تلويزيون ملي ايران در 29 اسفند 1345 صورت گرفت. در سال 1350 و به دنبال ادغام راديو و تلويزيون، سازمان واحدي به نام سازمان راديو - تلويزيون ملي ايران مشغول به كار گرديد. با پيروزي انقلاب اسلامي ايران، اين سازمان به نام صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران تغيير نام يافت و با گذشت زمان، فعاليت آن به شكل افزايش فرستنده و شبكه‏هاي راديويي و تلويزيوني در تهران و شهرستان‏ها رو به گسترش نهاد؛ چنان كه در حال حاضر (1382) اين سازمان داراي 30 مركز در استان و شهرستان‏هاي مختلف ايران، بيش از پانزده دفتر منطقه‏اي در كشورهاي مختلف جهان، چندين شبكه بين‏المللي و خبري، بيش از 18 شبكه راديويي و تلويزيوني سراسري و شبكه‏هاي متعدد مختلف صدا و سيما در تهران و شهرستان‏ها مي‏باشد.