امريكا در قرن نوزدهم، يكي از مراكز مهم خريد و فروش برده بود و با بردگان سياه‏پوست، به صورتي غيرانساني و وحشيانه رفتار مي‏شد. مخالفت با اين‏گونه اعمال باعث بروز جنگ‏هاي داخلي امريكا از سال 1861 تا 1865 گرديد. در نهايت، هنگامي كه آتش جنگ داخلي بين نيروهاي شمال و جنوب ادامه داشت، آبراهام لينكُلْن، رئيس جمهور وقت امريكا فرصت را غنيمت شمرده و در روز اول ژانويه 1863م، اعلاميه معروف آزادي بردگان در سراسر امريكا را صادر نمود كه به موجب اين اعلاميه، بيش از سه ميليون برده در سراسر امريكا آزاد شدند. اين اعلاميه موجب طغيان سياهان در ايالات جنوبي كه طرفدار برده‏داري بودند گرديد و جنگ‏هاي داخلي را به نفع ضدبرده‏داري پيش برد. هم‏چنين پاره‏اي از مورخين غربي معتقدند سياست جمهوري‏خواهان در امر آزادي بردگان، به خاطر قبح و زشتي اسارت سياهان نبوده، بلكه اقدامي بوده است براي جذب آراء مثبت سياهان كه رقم قابل ملاحظه‏اي از جمعيت امريكا را تشكيل مي‏دادند. هرچند با تصويب قانون منع برده‏داري در امريكا، گام ديگري در راه مبارزه با خريد و فروش بردگان برداشته شد، با اين حال، تبعيض نژادي عليه سياه‏پوستان در اين كشور همچنان ادامه دارد.