تفسير انوار درخشان از جمله تفاسير کامل فارسى دوران معاصر ايران است که با جهت گيريهاى شيعى در قالب اصطلاحات و مفاهيم فلسفى و عرفانى نگاشته شده است. ويژگى مهم اين تفسير را بايد در بحث‏هاى معنوى و اخلاقى و انسان شناسى اين تفسير دانست. نگارش اين تفسير با نثر و ادبيات فارسى در قالب فرهنگ عمومى حوزه‏هاى علميه شيعه و ترکيب جمله‏هاى فارسى همراه با اصطلاحات عربى متداول است. گر چه اين نثر در تمام مجلدات تفسير يکسان نيست، اما در مجلدات نخست آن آميختگى کلمات با اصطلاحات فلسفى و عرفانى بيشتر و در مجلدات بعدى نثر آن اندکى آسان‏تر و خوش‏خوان‏تر مى‏گردد. در مجموع، مخاطبان تفسير، افراد آگاه و آشنا با اصطلاحات علوم اسلامى و ادبيات عرب و اهل مطالعه در رشته تفسيراند، نه توده مردم.