حضرت امام علی(ع) سالیانی پس از حضرت زهرا(س)، به سفارش برادر خود عقیل که از علمای نَسَب شناس بود و خاندان‏های عرب را به خوبی می‏شناخت، با فاطمه‏ی کلابیه ازدواج کرد. این بانوی بزرگوار از امام علی(ع) چهار پسر به نام‏های عباس، جعفر، عبداللَّه و عثمان آورد و به اُمّ‏البنین یعنی مادر پسران معروف گردید. هر چهار پسر ام‏البنین در واقعه‏ی خونین کربلا به رسیدند و او در برابر این مصیبت صبر نمود. وی پس از اطلاع از حادثه‏ی عاشورا، عبیداللَّه، فرزند پسرش عباس را همراه خود به قبرستان بقیع می‏بُردْ و اشعاری در رثای فرزندانش می‏سرود. مردم مدینه نیز جهت شنیدن ندبه‏ی این بانوی بزرگوار در آن محل جمع می‏شدند و می‏گریستند. ام‏البین سه سال پس از عاشورای سال 61 ق در مدینه درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.