ميرزا احمد بن لطفعلي خان آذربايجاني مغاني تبريزي، از علماي بزرگ امامي اواسط قرن سيزدهم هجري مي‏باشد. وي براي تحصيل علوم اسلامي، راهي كربلاي مُعلّي گرديد و به مقام عالي اجتهاد دست يافت. ميرزاي تبريزي سپس به تبريز بازگشت و در ارشاد و راهنمايي مردم و رفع حوايج آنان اهتمام ورزيد. از ايشان تاليفاتي به جاي مانده كه مُنهَجُ الرَّشاد في شرحِ الارشاد از اوست. ميرزاي تبريزي در تبريز وفات يافت و پس از انتقال جَسد، در نجف اشرف به خاك سپرده شد.