پس از تفويض و در حقيقت تحميلِ ولايتعهدي مامون به امام رضا(ع) در هفتم رمضان سال 201 ق، تشريفات بيعت، طي مراسمي شكوهمند در روز پنجشنبه دهم ماه رمضان همان سال به عمل آمد و حضرت بر مسندِ ولايتعهدي جلوس فرمودند. اولين كسي كه به دستور خليفه، دست بيعت به امام داد، عباس فرزند مامون بود. پس از او، فضل به سهل، وزير اعظم؛ يحيى بن اَكثَم، مُفتي دربار؛ و سپس امراي لشكر و عموم اشراف و رجالِ بني‏عباس كه حاضر بودند، با آن حضرت بيت كردند. موضوع ولايتعهدي امام رضا(ع)، طبعاً براي دوستان و شيعيان آن حضرت موجب سرور و شادماني شد، زيرا آنان خلافت را حق مسلّمِ اهل بيت(ع) مي‏دانستند. وليِ خود آن حضرت از اين امر اندوهگين و متأثر بود و در مقابل اظهار خوشحالي يكي از اطرافيان فرمود: دل به اين كار مَبَند و به آن خشنود مباش كه دوامي ندارد.