آيت‏اللَّه حاج شيخ عبدالكريم حائري يزدي فرزند شيخ جعفر مهرجردي در سال 1276 ق در ميبد يزد چشم به دنيا گشود. مقدمات و سطوح را نزد علماي آن روز يزد فراگرفت و سپس راهي عتبات مقدسه شد. در نجف در محضر اساتيد بزرگي مثل محمد فشاركي‏اصفهاني، ميرزاي شيرازي، شيخ فضل اللَّه نوري، ميرزا ابراهيم محلاّتي و آخوندخراساني حضور يافت و علوم اسلامي را فرا گرفت و به درجه‏ي بالايى در علم دست يافت. در سال 1332 ق بنابه دعوتي، به اراك مهاجرت و حوزه‏اي در آن‏جا تاسيس نمود. سپس طي سفري به قم، بحث از ماندن ايشان و تاسيس حوزه‏ي علميه به ميان آمد و با اصرار علما از جمله آيت‏اللَّه‏بافقي و انجام استخاره در سال 1340 ق، هجرت به قم را تقبل نمود. ايشان در آن دورانِ سياهِ خفقان، با خون‏دل اين حوزه را حفظ كرد. آثار بابركت اقامت آيت اللَّه حائري در شهر مقدس قم عبارتند از: تاسيس حوزه‏ي علميه و شروع درس‏هاي علمي با 600 نفر از فضلا و طلاب، بناي دارالاطعام، تاسيس مريض‏خانه، ساختن قبرستان نو، تعمير مدرسه‏ي دارالشفاء و فيضيه و ساختن بيمارستان فاطمي در قم. از ايشان تاليفات و آثار ارزشمندي به جاي مانده است كه برخي از آنها عبارتند از: دُرَرُالفوائد، الرضا، الصلوة، المواريث، النكاح. شاگردان ارزنده ايشان از 80 تن متجاوزند و حضرات آيات عظام: حاج آقاروح‏اللَّه كمالوند، ملاعلي همداني، سيد شهاب‏الدين نجفي مرعشي، سيد محمدرضا گلپايگاني، سيدمحمدتقي خوانساري، سيدمحمد حجت كوه كمره‏اي، سيدصدرالدين صدر، محمدعلي اراكي و حضرت امام خميني از آن جمله‏اند. آيت‏اللَّه شيخ عبدالكريم حائري يزدي سرانجام در شب دهم بهمن 1315 ش در 80 سالگي دار فاني را وداع گفت و در جوار حضرت معصومه به خاك سپرده شد.