آيت‏اللَّه حاج شيخ عبدالرحمن حيدري ايلامي در سال 1304ش (1344ق) در شهر ايلام ديده به جهان گشود. وي پس از پشت سر گذاشتن تحصيلات، به معلمي روي آورد، اما پس از رؤيايي صادق، به فراگيري علوم اهل بيت(ع) روي آورد و به عتبات عاليات هجرت كرد. آيت‏اللَّه حيدري، سالياني در كربلا، سامرا و سپس نجف اشرف مدارج علمي را پيمود و سرانجام با حضور در درس خارج فقه و اصول حضرات آيات: سيد محسن حكيم، سيد ابوالقاسم خويي، حاج محمود شاهرودي و شيخ حسين حلّي به درجه اجتهاد دست يافت. با تبعيد حضرت امام خميني(ره) به نجف اشرف، آيت‏اللَّه حيدري ضمن شركت در درس خارج اصول و فقه آن بزرگوار، در بحث ولايتِ فقيه امام نيز حاضر شد. اين عالم مجاهد از سال 1350 ش براي ارشاد و تبليغ راهي بغداد گرديد كه فعاليت ديني او بر دستگاه امنيتي عراق گران آمد و او را از كشور اخراج نمودند. ايشان پس از دو سال اقامت در قم، در سال 1354 به شهر ايلام وارد شد و روحانيت مبارز ايلام را متشكل ساخت. خنثي كردن تبليغات بهائيت در استان، تأسيس مدارس علميه، تأسيس بيش از هشتاد حسينيه و مسجد در سطح استان و ارشاد مردم و تبليغ دين، برخي از فعاليت‏هاي اين عالم بزرگوار در اين دوران بود. آيت‏اللَّه حيدري پس از پيروزي انقلاب اسلامي نيز با رأي قاطع مردم ايلام، به نمايندگي مجلس خبرگان راه يافت و در تصويب و تثبيت اصل ولايت مطلقه فقيه تلاش وافري از خود نشان داد. ايشان پس از آغاز جنگ، بارها در جمع رزمندگان حضور يافت و باعث روحيه بخشي بيشتري به دلاورمردان اسلام مي‏گرديد. سرانجام اين عالم مبارز و نستوه در يازدهم دي ماه 1365 ش برابر با بيست و نهم ربيع‏الثاني 1407ق در 61 سالي دارفاني را وداع گفت و پس از تشييعي باشكوه، در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد.