دكتر جونْسْ سالِك، پزشك لهستاني الاصل امريكايى، پس از اتمام تحصيلات خود در رشته پزشكي، به تحقيق و مطالعه در زمينه باكتري‏ها و ويروس‏ها پرداخت. وي در صدد بود تا ويروس‏ها را در وضعي قرار دهد كه قادر نباشند موجب بيماري شوند، لكن بتوانند پادتني ايجاد كنند كه به نحوي موثر عليه بيماري قابل استفاده باشد. دكتر سالك بدين ترتيب در يازدهم نوامبر 1952م واكسني تهيه كرد و آن را به اطفالي تزريق نمود كه سابقاً به نوعي فلج مبتلا شده و طبعا بدنشان در برابر اين بيماري مقاومت داشت. نتيجه كار، كاملا رضايت‏بخش بود چرا كه اين تزريق باعث افزايش پادتن در خون مي‏شد. وي متعاقباً اين واكسن را در مورد اطفالي كه سابقه بيماري نداشتند استعمال كرد و اين بار هم، نتيجه، مطلوب بود. از اين رو، اين واكسن از سال 1954م به مقدار زياد تهيه شد و در دسترس عموم قرار گرفت. خبر كشف واكسن ضدفلج بعد از كشف واكسن آبله يكي از جالب‏ترين پديده‏هاي پزشكي بوده است كه موجب نجات و سالم ماندن انسان‏هاي بي‏شماري گرديد. اين واكسن بعدها توسط ميكروب‏شناسان ديگر تكميل شد و به صورت قطره خوراكي درآمد كه امروزه مورد استفاده وسيع قرار مي‏گيرد.