قاضي نوراللَّه بن سيد شرف الدين شوشتري، رجالي، فقيه، اصولي، محدث، شاعر و عالم بزرگ عهد صفوي، بود. در سال 956 ق در شوشتر به دنيا آمد. دروس آغازين را نزد پدر دانشمندش فرا گرفت و در سال 979 راهي مشهد مقدس شد. سيدنوراللَّه در مشهد به درس اساتيد بزرگ راه يافت و از بزرگان شهر اجازه‏ي روايت گرفت. او در سال 993 روانه‏ي هند شد و پس از سالياني،منصب قضاوت را عهده دار گشت. اين انديشمند مسلمان در هند مذهبِ خود را اظهار نمي‏داشت و تقيه مي‏كرد تا اين كه علماي دربار هند از نفوذ او هراسان شده و در صدد فتنه و برانگيختن شاه، عليه قاضي برآمدند. سرانجام با توطئه چيني، به كتاب مجالسُ المؤمنينِ وي دست يافته و او را به جرم شيعه بودن، مستحق اجراي حَد دانستند. قاضي نوراللَّه شوشتري، سرانجام در سال 1019 ق در حالي كه حدود 65 سال عمر داشت در زير شلاق حسودان به شهادت رسيد. تصنيفات اين بزرگ مرد عرصه‏ي سياست و نگارش را تا 140 كتاب ذكر كرده‏اند كه: اِحقاقُ الحَقّ، مَجالِسُ المؤمنين، تَفسير القرآن، تحفَةُ العقول و ده‏ها اثر ديگر از اوست. مزار قاضي شوشتري در آگره‏ي هندوستان، زيارتگاه مسلمانان بسياري در دلِ شبه قاره‏ي هند است.