ايگناس گولْدْ زيهِر، اسلام‏شناس برجسته اروپايى در 22 ژوئن 1850م در مجارستان متولد شد. وي پس از طي تحصيلات متوسطه، وارد دانشگاه بوداپست شد و پس از چندي در رشته الهيات اسلامي و زبان‏هاي سامي فارغ‏التحصيل گرديد. گولدزيهر در 23 سالگي در جريان سفر به سوريه، از محضر درس دانشمندان سوري استفاده برد و سپس از علماي مصر و فلسطين در مورد زبان و ادبيات عربي، فقه، اصول، حديث و تفسير بهره‏مند گرديد. وي برخلاف روش مطالعاتي خاورشناسان قرن بيستم كه بر تجربه و مشاهده عيني منابع و متون شرقي تكيه مي‏كردند، فاقد تجربه مستقيم بيروني است و در عوض، بر نوعي تجربه دروني متكي بود. گولدزيهر در پي شناسايى و كشف جان‏مايه‏هاي پنهاني برآمده كه در پس كالبد ظاهري كلمات مخفي گرديده‏اند. او در نقد و بررسي آيات، درصدد بيان جعلي بودن يا اصالت آنها نيست، بلكه در جستجوي گرايش‏هاي نهان و اغراض پنهان راويان آنها است. وي در تحقيق خود پيرامون تفسير قرآن، نمي‏خواهد اشتباهات مفسرين را بيان كند بلكه به دنبال شناخت گرايش‏هاي سياسي مذهبي است كه اين‏گونه اختلاف نظرهاي مفسران، چيزي جز نمود خارجي آنها نيست. اين ديدگاه نسبت به منابع و اسناد به اينكه نمودهايى از زندگي بسيار آشفته و پيچيده‏اي است كه مولفين اين منابع آن را زنده كردند، باعث شد تا وي به مذهب و نظريات و ديدگاه‏ها، نگاهي زماني و نه مكاني، و برخوردي پويا و نه ساكن، و نگاهي تاريخي نه مذهبي بيفكند. به اين ترتيب كه گولدزيهر در مطالعات خود هر مذهب و عقيده‏اي را همانند موجود زنده‏اي مي‏دانست كه تولد مي‏يابد، رشد مي‏كند، به كمال مي‏رسد؛ سپس شروع به فروپاشي مي‏كند، پژمرده مي‏شود و سرانجام نابود مي‏گردد. وي در اين زمينه از دو ويژگي برخوردار بود، اول آن كه در تحقيقات خود روشي استدلالي داشت و در هر مسئله‏اي با ديدگاه‏هاي كلي و اجمالي به سراغ منابع مي‏رفت و به ظاهرنگري و سطحي‏بيني اكتفا نمي‏نمود. دوم آن كه وي در تكيه بر يافته‏هاي دروني و بينش عقلاني به دنبال شناخت تمايزات و ريزه‏كاري‏هاي مذاهب در مقايسه با يك‏ديگر بود و در اين مسأله، با تيزبيني عمل مي‏كرد. با اين حال، گولدزيهر از نظر تعصب شخصي در قشاوت‏هاي خود در مورد بعضي از مباحث اسلامي با غرض‏ورزي برخورد نموده و از طريق انصاف دور شده است. وي هم‏چنين همانند بسياري از مستشرقين و خاورشناسان، از نظر سياسي و يا اعتقادي با اسلام اصيل همراه نشده است. وي به صورت صريح بيان مي‏نمايد كه توحيد و يگانه‏پرستي در اسلام براي خداشناسي، مشكلاتي دارد در حالي كه تثليث و سه‏گانه‏پرستي مسيحي براي درك خداشناسيْ، واضح است. علي‏رغم گسترده تحقيقات گولدزيهر اين امر نشان دهنده فاصله امثال وي از حقانيت يكتاپرستي است. اين مساله در عين حال به دوري وي از جاده انصاف و مسير حق‏گرايى منجر شده است. گولدزيهر در كتاب درس‏هايى درباره تاريخ اسلام مدعي شده است كه حضرت محمد(ص) به عنوان ابرمردي از ابرمردان تاريخ، پس از بهره‏گيري از ميراث فرهنگي موجود و تحت تاثير عوامل روان‏شناسي، الهامات دروني خويش را وحي الهي پنداشته و مردم را به آن فراخوانده است. البته گولدزيهر پس از بيان اين ادعا و ساير ادعاهايش، از ارائه دليل طفره رفته است. وي با ارائه اين تفسير از بعثت پيامبر(ص) كه ايشان الهاماتِ دروني خويش را تحت تاثير عوامل خارجي دانسته و از ته دل به آن ايمان آورده است، در واقع علاوه بر نسبت هذيان و توهم به پيامبر اسلام(ص)، به نوعي تناقض‏گويى مي‏پردازد. چرا كه وي درعين حال، پيامبر(ص) را يك ابرمرد مي‏داند و مطالعه سراسر زندگي آن حضرت(ص) علاوه بر اثبات سلامت كامل در تفكر و برخورداري از عالي‏ترين توانايى‏ها كه مورد اعتراف و اذعان گولدزيهر نيز مي‏باشد، نشانگر شخصيتي است كه هماره در اوجِ تعادل قرار داشته و در طول حيات خويش و 23 سال پيامبري خود، از بلنداي تعقل فاصله نگرفته است. مي‏توان گفت گولدزيهر در اين ادعاي خود مسيري را طي نموده است كه قريش در اوان بعثت پيامر(ص) در پيش گرفتند ولي آن‏ها نيز با شناخت پيامبر(ص) از تهمت دست برداشتند در صورتي كه امثال گولدزيهر همچنان بر اين عقيده واهي پاي مي‏فشارند. از منتخبات گولدزيهر در حدود شش‏صد كار تحقيقي و پژوهشي برجاي مانده كه از آن جمله مي‏توان از تتبّعات اسلامي در 2 جلد، قرآن، فنّ تفسير، مقدمه بر توحيد الموحدين و نيز مقالات و مطالعاتي درباره معارف اسلامي و هم‏چنين فِرَق اسلامي ياد كرد. گولدزيهر داراي كتابخانه شخصي نفيسي حاوي چهل هزار جلد كتاب بود كه قسمت عمده آن به مشرق زمين و موضوعات و مباحث مختلف اسلامي از قبيل فقه، حديث، تاريخ، تفسير، زبان‏شناسي و ادبيات عربي مربوط بوده و در حاشيه اكثر آنها، نظرات و نتيجه تحقيقات خود را نوشته است. ايگناس گولدزيهر سرانجام پس از 71 سال زندگي در 13 نوامبر 1921م درگذشت.