حاج سيد محمد حسن ميرجهاني طباطبايى اصفهاني فرزند ميرسيد علي در ذيقعده‏ي سال 1319 ق در يكي از روستاهاي اصفهان و بيت دانش و تقوا چشم به جهان گشود. ايشان پس از فراگيري علوم مقدماتي در اصفهان، به حوزه‏ي علميه‏ي نجف اشرف هجرت كرد و پس از بهره‏گيري از درس حضرات آيات: آقا ضياءالدين عراقي، سيد ابوالحسن اصفهاني و شيخ عبداللَّه مامقاني، به مدارج بالاي علمي دست يافت. آيت اللَّه ميرجهاني سپس راهي مشهد مقدس گرديد و به هدايت و ارشاد مردم و تأليف و تصنيف پرداخت. از آثار اين عالم فرزانه مي‏توان به كتاب‏هاي مصباحُ البلاغه در 2 جلد، نوائبُ الدُّهور در 4 جلد، ولايت كلّيه در 2 جلد و چندين اثر ديگر اشاره كرد. از ويژگي‏هاي آيت اللَّه ميرجهاني، عشق به آستان اهل بيت(ع) زهد و قناعت، تقوا و تَهجُّد و كوشش در تأليف كتب اسلامي تبلور بيشتري دارند. اين عالم رباني در 94 سالگي بدرود حيات گفت و در جوار مقبره‏ي علامه مجلسي در اصفهان به خاك سپرده شد.