ميرزا حبيب اللَّه شريف كاشاني در سال 1262 ق در كاشان به دنيا آمد. در كودكي پدر را از دست داد و زير نظر آيت اللَّه سيدحسين كاشاني به تحصيل علوم حوزوي همت گماشت. در پرتو اين تلاش پيگير، در شانزده سالگي گواهي نقل روايت و در هجده سالگي گواهي اجتهاد دريافت نمود. ميرزا حبيب اللَّه در سال‏هاي بعد به تهران رفت و در محضر درس شيخ محمد اصفهاني، ملاهادي مدرس تهراني، ملاعبدالهادي تهراني و حاج ميرزا ابوالقاسم تهراني كلانتر استفاده‏ي وافر برد. در 1281 ق جهت حضور در درس شيخ مرتضي انصاري راهي عراق شد، اما ورود او به كربلا با رحلت آن استاد يگانه همزمان گرديد. پس از چند سال توقف در عتبات، به زادگاه خود، كاشان، بازگشت و به تاليف، تدوين و تكميل تحقيقات خود پرداخت. ميرزاي كاشاني همزمان در مسند عظيم مرجعيت، به انجام وظايف شرعي خويش اشتغال داشت و به ارشاد و هدايت مردم مشغول بود. از ويژگي‏هاي برجسته‏ي ميرزاي كاشاني، تنوع تاليفات و فزوني آن‏هاست. آثار وي را تا سيصد جلد كتاب و رساله نوشته‏اند، اما تنها حدود دويست جلدِ آن‏ها شناخته شده است. مُنْتَقِدُ المَنافِع في شرحِ المُختَصَر النّافع به عنوان دائرةُالمعارف فقه شيعه، منظومةٌ في الفقه و ده‏ها اثر ديگر از اوست. سرانجام اين عالم كبير و محقق دقيق در 78 سالگي در كاشان دارفاني را وداع گفت و در آن شهر به خاك سپرده شد.