ابوعبداللَّه حسين بن احمد بن حجاج، معروف به ابن‏حجّاج اديبي فاضل و ماهر بود كه با سيدمرتضي و سيدرضي از دانشمندان قرن چهارم هجري در يك عصر زندگي مي‏كرد. او از شعراي دوستدار اهل‏بيت رسالت و دشمن سرسخت دشمنان دين بود و در هر مورد اشعار فراواني سروده است. مشهور است كه در خوابِ سيدرضي، ابن حجاج از جانب اهل بيت به عنوان شاعر اهل بيت مطرح گرديده است. از آثار ابن حجاج، مي‏توان به ديوان ده جلدي او اشاره كرد كه در موزه‏هاي مختلف جهان نگهداري مي‏شود. وي در مكاني بين بغداد و كوفه وفات يافت و طبق وصيت ابن حجاج، بدنش را در سمت پايين پاي امام موسي كاظم(ع) دفن كردند.