امام علي(ع) امام اول شيعيان و خليفه‏ي چهارم، در سيزدهم رجب سال 30 عام الفيل در دورن خانه‏ي كعبه به دنيا آمد. پدرش ابوطالب(عبدمناف) پسر عبدالمطلب و مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم است. ابوالحسن، ابوتراب، ابوالحسين، ابوالرَّيحانَتَين از جمله كنيه‏هاي آن امام و اميرالمؤمنين، ولي اللَّه، اسداللَّه، مرتضي، وصي، يعسوب الدين، حيدر، كرار و... از القاب آن سرور مي‏باشد. حضرت علي(ع) از دوران كودكي، تحت تعليم و تربيت حضرت محمد(ص) قرار گرفت و اولين مردي بود كه اسلام آورد. آن امام همام به جز غزوه‏ي تبوك، در تمامي غزوات و جنگ‏هاي پيامبر اكرم(ص) حضور داشت و همواره در رنج‏ها و سختي‏ها، ياور و حامي پيامبر بزرگ اسلام بود. امام علي(ع) در هجدهم ذي‏حجّه‏ي سال يازدهم هجري، در محلي به نام غدير خُم، به امر خدا و از طرف پيامبر به رهبري امت اسلامي پس از رسول اكرم(ص) برگزيده شد و پس از بيعت مردم، اميرالمؤمنين لقب گرفت. اماپس از رحلت پيامبر(ص) اين امر مُهم اجرا نگرديد و خلافت به دست ابوبكر افتاد. سي‏وسه سال از عمر مبارك امام علي در كنار رسول خدا(ص)، بيست و پنج سال پس از رحلت آن حضرت در خانه‏نشيني و در حدود پنج سال نيز در خلافت سپري شد.