روابط سياسي ايران و عراق كه پس از امضاي قرارداد 1353 ش (1975 م) الجزاير، رو به بهبودي مي‏رفت با وقوع انقلاب اسلامي به سردي گراييد و در فاصله يك سال و نيم بعد از پيروزي انقلاب، وقوع حوادث متعدد و درگيري‏هاي پراكنده، باعث ايجاد تنش در روابط دو كشور شد. شروع جنگ تحميلي و حمله سراسري ارتش بعث عراق، از نقاط عطف روابط بين دو كشور به شمار مي‏آيد و از ديدگاه روابط بين‏الملل، منشاء اثر در ارتباطات ديپلماتيك محسوب مي‏گردد. حمله عراق به جمهوري اسلامي ايران در 31 شهريور 1359، اگر چه نقطه اوج اين تنش‏ها به حساب مي‏آمد، اما روابط رسمي ديپلماتيك همچنان برقرار بود و ديپلمات‏هاي دو كشور، در طول سال‏هاي جنگ، در سفارت دو طرف باقي ماندند، هر چند اين حضور در پايين‏ترين رده‏ها بود. با اين حال در پايان هفتمين سال از جنگ هشت ساله، دو كشور، روابط سياسي و ديپلماتيك خود را قطع كردند و ديپلمات‏هاي ايران و عراق، عازم كشورهاي خود شدند.