علامه ابراهيم خويى در سال 1247 ق در خوي متولد شد و پس از فراگيري مقدمات علوم، راهي نجف اشرف گرديد. وي در محضر استاداني هم‏چون شيخ مرتضي انصاري و شيخ حسين كوه‏كمره‏اي كسب فيض كرد و به اجتهاد دست يافت. پس از آن به ايران بازگشت و در زادگاه خود به ارشاد مردم، تدريس علوم و معارف اسلامي و تأليف كتاب پرداخت. علامه خويى در فقه، اصول فقه، حديث، كلام، فلسفه، عرفان و رجال استادي برجسته بود. مورخان او را به داشتن فضل بسيار و گشاده‏دستي مي‏ستايند. الدُّرَّةُ النجفيه، اثري منظوم در شرح نهج‏البلاغه مشتمل بر چهار هزار بيت و نيز كتاب شرح چهل حديث از اوست. اين عالم بزرگ در راه ايجاد حكومت مشروطه و ظلم‏ستيزي و آزادي خواهي تلاش بسيار كرد و سرانجام در 78 سالگي به دست عوامل محمدعلي شاه قاجار، در منزل خود به شهادت رسيد.