ماري دو رابوتن شانتال سوينْيِه، بانوي نويسنده فرانسوي در پنجم فوریه 1626م در پاريس به دنيا آمد. وي در كودكي پدرو مادر را از دست داد و تحت تربيت اقوام قرار گرفت. مادام سوينيه از جواني به محافل ادبي راه يافت و به زودي مورد توجه واقع شد. مهم‏ترين آثار او، مكاتباتي است كه در سنين ميانسالي با دختر خود داشته و اين رشته نامه‏ها، امروزه از شاه‏كارهاي ادبي به شمار مي‏آيد. نامه ‏ها كه تعدادش به هزار و پانصد مي‏رسد در چهار جلد منتشر شد و شهرت بيشتري براي وي آورد. سوينيه از روي قصد و اراده، اين نامه‏ها را به صورت آثار هنري در مي‏آورد و در آنها، انشاي استادانه‏اي به كار مي‏برد كه از اين دست به آن دست مي‏گشت. قسمت اعظم اين نامه‏ها، شامل وقايع جاري زمان است كه از آثار بزرگ ادبيات فرانسه به شمار مي‏آيد. مادام دوسوينيه كه زبان لاتيني و ايتاليايى مي‏دانست بر اثر مطالعه فراوان و گوناگون در همه زمينه ‏ها، روح و فكر خود را توسعه داد و از تعادلي معنوي برخوردار بود، چنانكه حتي در لحظه‏هاي اضطراب‏آور و سرشار از نوميدي، اين تعادل بر هم نمي‏خورد. مادام دوسوينيه در نامه‏هاي خود، از موضوعات جاري و مكالمه‏هاي اجتماعي زمان استفاده مي‏كرد. چهره‏ها، دوستي‏ها، لطيفه‏ها، حكايت‏ها و احساساتي كه از قرائت كتاب‏ها پيدا مي‏كرد، شرح و تفسير وقايع دربار و جامعه، مواد مكاتبات او را تشكيل مي‏داد كه انديشه‏هاي خود او نيز بر آنها افزوده مي‏گشت. مادام دوسوينيه، بيش از همه به شيوه نگارش نامه‏ها و انشاي درست و فصيح و ممتاز توجه داشت. وي در بيان عمق روح يا قلب اشخاص و قضاوت درباره اعمال آنان، هوش و قدرت و تبحر شگفت‏انگيزي به كار مي‏برد و با سبكي زنده و معرفتي وسيع و دسترسي كامل به سرچشمه غني لغت و عبارت و جمله، مراسله‏هاي خود را به مقامي شامخ مي‏رساند. يكي از ادبا و نويسندگان مشهور فرانسويِ قرن هجدم درباره سوينيه گفته است نامه‏هاي او سرشار از لطيفه‏گويى است و با آزادي بيان همراه و به شيوه‏اي نگاشته شده است كه همه چيز را ترسيم مي‏كند و به همه چيز جان مي‏دهد. اين نامه‏ها بهترين نامه‏هاي انتقادي است كه از مطالعه و تحقيق و بررسي عميق پديد آمده و در آن ذوق و هوش فراوان ديده مي‏شود. مادام ماري دوسوينيه سرانجام در 17آوریل 1696م در هفتاد سالگي درگذشت.