گوتْفريد كِلِر، شاعر و داستان‏نويس برجسته سوئيسي در يازدهم فوريه 1819م در زوريخ سوئيس به دنيا آمد و در كودكي پدر را از دست داد. كلر در آغاز به هنر نقاشي شوق فراوان نشان داد و با كمك مالي مادر به مونيخ آلمان رفت تا كار هنري را آغاز كند. پس از دو سال، از نقاشي سرخوردگي يافت و استعداد خود را براي ادامه كار كافي ندانست. در بازگشت به زوريخ، علاقه به سياست او را به محيط مهاجران سياسي آلماني كشاند و ذوق شاعري و نويسندگي را در او بيدار كرد. كلر در سال 1846م، نخستين ديوان كوچك خود را انتشار داد كه رنگ ميهن‏پرستانه داشت و موجب شد كه شاعر از طرف دستگاه حكومت، بورس تحصيلي دريافت نمايد. اما وي در دانشگاهْ تحت نظر برخي استادان خود، به استواري عالم دنيوي و بي‏ايماني به خدا روي آورد. وي سپس راهي برلين در آلمان گرديد و در طي اقامت پنج ساله در آن شهر، معلومات خود را وسعت بخشيد. پنج سال اقامت در برلين نه تنها از نظر خلق آثار براي كِلِر زندگي پرثمري بود، بلكه در سراسر زندگي او نيز اثري عميق بر جاي نهاد و درباره مسائل اجتماعي تجربه بسياري برايش فراهم آورد كه همه آنها در آثارش با لحني انتقادي و آموزنده و در عين حال طنزآميز نمودار شده است. كلر در طي سال‏هاي بعد با انتشار چندين رمان موفق، به شهرت فراواني دست يافت و احترام زيادي پيدا كرد. برخي از آثار وي به ويژه مجموعه داستان‏هاي مردم زلْدْويلا، آينه منعكس كننده دنياي واقعي است كه از نظر ترسيم چهره‏ها، بسيار طبيعي و ستودني جلوه مي‏كند و از نظر اخلاقي و روحي با طنزي لطيف و پرجاذبه همراه است. اين اثر از پيروزي بسيار برخوردار گشت و شهرت كلر را از مرزهاي ادبي آلمان فراتر برد. وي در رمان مردم زلدويلا به وسيله هجوي آميخته با حسن نيت، با عشق به ميهنش، معايب و نقايص اخلاقي هموطنانش را بيان مي‏كند و در ضمنْ ادراك خود را از زندگي، فلسفه و مذهب آشكار مي‏سازد. كلر در رمان هفت افسانه، با زبان طنزْ هم عالم مسيحيت را به مسخره گرفته و هم دنياي كفر و الحاد را و عقيده خود را مبني بر نماي غير روحاني و دنيوي مذهب و رهايى از قيد كشيشي ابراز داشته است. كلر پانزده سال نيز به عنوان فرماندار يكي از ايالت‏هاي سوئيس به خدمت پرداخت كه در اين دوران از ميزان فعاليت‏هاي ادبي وي كاسته شد. به طور كلي، اشعار جواني كلر تحت تأثير شعرهاي عاميانه قرار گرفته كه غالباً براي آنها آهنگ ساخته شده و جزو فرهنگ ملي گشته است. اشعار دوره‏هاي بعد بيشتر جنبه فلسفي دارد و انديشه او را بيان مي‏كند. كِلِر در طنزْ استاد است و گرچه شهرت او بيشتر در داستان‏نويسي بود، اشعار وي نيز مورد ستايش فراوان قرار گرفته است. كلر از بزرگ‏ترين شخصيت‏هاي ادبي آلماني زبان سوئيس در قرن نوزدهم است كه آثارش بيش از ديگران خواننده داشته و نفوذش تا امروز در نويسندگان كشورش باقي مانده است. رمان‏هايي هم‏چون مارتين زالاندِر، داستان‏هاي زوريخ و ديوان جديد و ديوان كامل از ديگر از آثار كلر هستند. زيگفريد كلر سرانجام در 30 اوت 1890م در 71 سالگي درگذشت.