آيت‏اللَّه شيخ محمد حسن فرزند شيخ محمدباقر نجفي در سال 1200 ق در نجف اشرف ديده به جهان گشود. پس از طي مقدمات، در نوجواني به درس خارج فقه و اصول راه يافت و خوشه‏چين حلقه‏ي درس آيات عظام شيخ جعفركاشف الغطاء، سيدمهدي بحرالعلوم، سيدجواد عاملي و شيخ موسي كاشف الغطاء گرديد. در 25 سالگي به درجه‏ي اجتهاد رسيد و از همان سال نگارش كتاب گرانقدر "جواهر الكلام" را آغاز كرد. جواهر الكلام، اين دائرة المعارف فقه شيعه، ثمره‏ي 32 سال تلاش شبانه‏روزي او، اينك، معتبرترين متنِ درسي عالي‏ترين سطح دروس حوزه‏هاي علميه‏ي شيعه، يعني درس خارجِ فقه است. وي كه در حوزه‏ي نجف، كرسي تدريس داشت شاگردان فراواني تربيت نمود كه حضرات آيات سيدحسين كوه كمري، شيخ جعفر شوشتري و ملاعلي كني از آن جمله‏اند. صاحب جواهر تا آخرين لحظات عمر به تأليف مشغول بود. در اواخر عمر تصميم به شرح كتابي ديگر گرفت، امّا پيمانه‏ي عمرش به سرآمد. سرانجام اين عالم كم نظير در 66 سالگي در نجف اشرف وفات يافت و پس از تشييعي باشكوه، بدن مطهر او را در مقبره‏اي كه خود جنب مسجدش در نجف آماده كرده بود، به خاك سپردند. شيخ محمد حسن نجفي در پايان عمر زمام امور ديني را پس از خود به شاگرد فقيه و فرزانه‏اش شيخ مرتضي انصاري سپرد و جان به جان آفرين تسليم نمود.