عبدالعزيز بن سعود يكي از رؤساي قبايل حجاز بود كه در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم به مقابله با دولت عثماني پرداخت و به فتوحاتي نايل آمد. در سال 1903م، كه تركان عثماني از ناحيه احساءِ حجاز بيرون رانده شدند اساس حكومت سعودي بنيان نهاده شد. در جريان جنگ جهاني اول، سعودي‏ها با بريتانيا از در دوستي در آمدند. در نتيجه پس از پايان جنگ جهاني، به واسطه شكست دولت عثماني، سلطه عثماني بر عربستان به طور كلي پايان يافت. در جنگي كه ميان عبدالعزيز بن سعود و حسين بن علي، شريف و حاكم مكه در گرفت، ابن سعود به پيروزي‏هايى دست يافت و بدين ترتيب، حجاز نيز جزئي از قلمرو وي شد. سرانجام انگلستان، اين منطقه را در سال 1926 بر طبق معاهده جده، مستقل شناخت و عبدالعزيز بن سعود خود را سلطان حجاز خواند و سپس در سال 1927م، عنوان خود را به سلطان حجاز و نجد تبديل كرد. پس از چندي در هشتم ژانويه سال 1932، عبدالعزيز به عنوان سلطان عربستان بر تخت پادشاهي نشست. هم‏زمان با آن، كشور عربستان تأسيس شد و به جهت نام سعود، عربستان سعودي ناميده شد. (ر.ك: 23 سپتامبر)