ويليام باتْلِر ييتْزْ شاعر و اديب ايرلندي - انگليسي در سيزدهم ژوئن 1865م در ناحيه‏اي نزديك دوبلين در ايرلند به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود، به ترجمه و گردآوري قصه‏هاي ايرلندي پرداخت و پس از نگارش كتاب سفرهاي اُويسين در 24 سالگي به شهرت رسيد. علاقه ييتز به ناسيوناليسم ايرلندي و افسانه‏هاي كشورش در اين كتاب منعكس است. نمايش‏نامه‏هاي ييتز، همگي به قصد تبليغات ادبي نوشته شده بودند و همين كه به هدف خود رسيدند، حيات ادبيشان به پايان رسيد و به ندرت از دوران خودشان فراتر رفت. اما شعر ييتز، با گذشت زمان اهميت بيشتري يافت. اشعار غنايى مربوط به دوره‏هاي نخست از حيات ادبي ييتز، به كرات در منابع ادبي آورده شده‏اند، حال اينكه اشعار دوره‏هاي بعدي او، با آن سبك و كنايات و رمزهاي تو در تويشان، نفوذ و تأثيري بي‏حساب بر شاعران جوان داشتند. ييتز از رهگذر همين تغيير سبك‏ها و همين تغيير در تأكيدها، به غناي شعر معاصر ايرلند كمك فراواني نمود و به آن لحن و بياني بخشيد كه گاه بي‏تكلف و خودماني و گاه الهام وار و وَحْياني اما درهمه حال برخوردار از جلال و شكوهي ماندگار است. او مظهر روحيات و آرزوهاي ملت ايرلند به شمار مي‏رفت و همه عمرش، صرف پيشرفت فرهنگ و تامين استقلال ايرلند گرديد. وي به خاطر اشعار الهام بخشش كه به طرز هنرمندانه‏اي، روحيه يك ملت را بيان مي‏كند، در سال 1923م موفق به اخذ جايزه نوبل ادبيات گرديد. هم‏چنين ييتز در سال‏هاي 1892 و 1903م مجمع ادبي ايرلند و مجمع تئاتر ملي ايرلند را تأسيس كرد. از آن گذشته، وي مبارزات شديدي براي استقلال ايرلند نمود و سهم بزرگي در انعقاد پيمان استقلال اين كشور در سال 1921م داشت. نمايش‏نامه‏هاي آب‏هاي ظلمت و دير و شعرهاي كلاه‏خود سبز و برج از جمله آثار اوست. ييتز از نادرترين شاعراني است كه آثار دوره آخر زندگيشان، بهترين آثار آنان به شمار آمده است. جاذبه سبك او به زيبايى قالب شاعرانه‏اش بستگي دارد و نمايش‏نامه‏هايش نيز از ادراك شاعرانه برخوردار است. در ساختمان نمايش‏نامه، توجه ييتْزْ بيشتر به كلام است تا به خصوصيت‏هاي اخلاقي و روحي اشخاصِ نمايش. ييتز در اواخر عمر، از بزرگ‏ترين شاعران نيمه اول قرن بيستم شناخته شد و مورد تكريم قرار گرفت. حتي كساني كه به سبب صراحت بيان او در نقد، وي را دشمن مي‏داشتند، در زمان مرگ، يك صدا او را بزرگ‏ترين شاعر انگيسي عصر خود خواندند. ويليام باتلرييتز به عنوان يكي از چهره‏هاي مورد احترام جامعه و عضو مجلس ايرلند، سرانجام در 28 ژانويه 1939م در 74 سالگي درگذشت.