وودرو ويلسون بيست و هشتمين رئيس جمهور امريكا در 28 دسامبر 1856م در ايالت ويرجينيا متولد شد. وي پس از طي تحصيلات خود، وارد فعاليت‏هاي سياسي شد. ويلسون در سال 1912 فرماندار ايالت نيوجرسي گرديد و در 1913م در 57 سالگي به رياست جمهوري امريكا دست يافت. ويلسون به مراتب بيش از رؤساي جمهور قبلي امريكا توسعه‏طلب و ماجراجو بود. او نيز مانند حاكمان پيشين ايالات متحده، بيشترين حجم مداخلات خود را در منطقه امريكاي مركزي متمركز كرد. حجم دخالت‏هاي نظامي ويلسون در محدوده حوزه كارائيب و امريكاي مركزي از حجم مداخلات ساير دولت‏هايى كه قبل از وي در طول تاريخ پس از استقلال امريكا به دست تعرض و تجاوز در اين منطقه زده بودند، بيشتر بود. اين امر بيشتر به خاطر آغاز استفاده از كانال استراتژيك پاناما در سال 1914م بود. كانالي كه در آغاز حكومت ويلسون، ميدان رزمايش نيروي دريايى را در دو سمت كشورهاي امريكاي مركزي در اقيانوس اطلس و آرام توسعه مي‏داد. دوران حكومت ويلسون مملو از مداخلات و تجاوزات نظامي اين كشور به نقاط مختلف جهان بود. به طوري كه امريكا در نيمي از سال‏هاي زمام‏داري ويلسون درگير جنگ‏هاي خانمان‏برانداز بود.گويى گذشت زمان نسبت مستقيمي با ميزان تعرّضات خارجي امريكايى‏ها داشت. ويلسون در سال 1915 به هائيتي، در سال 1916 به دومينيكن، در سال 1917 به كوبا و در سال 1920 به گواتمالا، حمله نظامي كرد. تمامي اين تجاوزات و لشكركشي‏ها در شرايطي اتفاق افتاد كه حكومت ويلسون در دومين سال زمام‏داري خود، در جبهه‏هاي مختلف جنگ جهاني اول به سختي درگير بود در خلال جنگ و در سال‏هاي پس از آن، دولت ويلسون بزرگ‏ترين وام دهنده و كمك‏كننده به كشورهاي خسارت ديده جنگ به شمار مي‏رفت. در خلال جنگ جهاني اول و پس از آن، ضعف عمومي دولت‏هاي اروپايى فرصت مناسبي به گروه‏هاي انحصاري مهم امريكا داد تا با طرح‏ريزي نقشه‏هاي بلند مدت اقتصادي، نهايت بهره‏برداري را از وضع موجود ببرند و سرمايه‏گذاري و سود فراواني نمايند، به طوري كه باعث شد كه مراكز ثقل اقتصاد عمومي و سياست جهاني از اروپا به امريكا متصل شود. در طول سال‏هاي بعد از جنگ جهاني اول، ايالات متحده كوشيد با دادن وام‏هاي كلان به دولت‏هاي امريكاي لاتين و با برسر كار آوردن رژيم‏هاي دست نشانده در اين كشورها، جاي پاي خود را در منطقه بيش از پيش محكم كند. هم‏چنين ويلسون با انجام سرمايه‏گذاري‏هاي وسيع در كشورهاي ديگر، سود هنگفتي را روانه خزانه امريكا نمود به طوري كه ذخيره طلاي امريكا كه در سال 1914م 1800 ميليون دلار بود در سال 1925م به رقم شگفت آور 4500 ميليارد دلار ترقي يافت كه معادل نيمي از ذخاير طلاي جهان بود. ويلسون پس از پايان جنگ جهاني اول، چون سهم امريكا را از منابع زرخير كشورهاي افريقا و آسيا را ناچيز ديد، فريبكارانه اعلام كرد كه صلح آتيه نبايد متكي به قدرت و تسلط استعماري باشد، بلكه يك سيستم بين‏المللي بايد به وجود آيد تا آزادي و حرمت و حقوق كليه دولت‏ها براساس آن محترم شناخته شود و كليد اين سيستم نيز در دست‏قرار گيرد. برهمين اساس، ويلسون در هشتم ژانويه 1918م اعلاميه چهارده ماده‏اي خود را صادر كرد و تلاش نمود تا از اين راه قدرتي به اصطلاح معنوي براي امريكا دست و پا كند. ويلسون هم‏چنين مبتكر و رئيس كنفرانس‏صلح وِرساي در سال 1919م بود كه منجر به انعقاد معاهده ورساي و ظهور جامعه ملل از متن پيمان گرديد. وودرو ويلسون تا سال 1921م به مدت دو دوره، رياست جمهوري امريكا را بر عهده داشت و سرانجام دو هفته پس از مرگ لنين، در سوم فوريه 1924م در شصت و هشت سالگي درگذشت.