عبدالكريم قاسم، رئيس پيشين حكومت نظامي عراق، در 21 دسامبر 1914م در بغداد به دنيا آمد. وي پس از پايان تحصيلات خود، به معلمي پرداخت و سپس به مدرسه نظام رفت. قاسم پس از طي اين دوره، در فاصله سال‏هاي 1940 تا 1956م تمامي مدارج نظامي ارتش عراق را طي كرد و به فرماندهي كل نيروهاي مسلح اين كشور رسيد. عبدالكريم قاسم در 14 ژوئيه 1958م در يك كودتاي نظامي، رژيم پادشاهي ملك فيصل دوم را ساقط كرد و خود زمام امور را بر عهده گرفت. عبدالكريم قاسم، به عنوان يك ژنرال عالي‏رتبه كمونيست عراقي، در طول ساليان متمادي، عقايد افراطي و چپ‏گرايانه خود را در طي دو دهه پرحادثه در عراق از ديد رژيم غرب‏گرا و انگليسي نوري سعيد، نخست‏وزير وقت عراق مخفي نگاه داشت و با همين احساسات، حساس‏ترين منصب نظامي كشور يعني رياست ستاد ارتش عراق را به مدت چندين سال برعهده گرفت. با اين حال پس از اين كودتا، با سياستي كاملاً عكس سياست رژيم پادشاهي آن كشور حركت كرد. قاسم در سال 1961م يك بار قصد حمله به خاك كويت با هدف انضمام آن كشور به عراق را داشت كه با عكس‏العمل نظامي حكومت انگلستان، از تصميمش منصرف شد، ضمن اين كه در همين سال نيز نبرد سنگيني با شورشيان كُرد شمال عراق به راه انداخت. حكومت عبدالكريم قاسم سرانجام در هشتم فوريه 1963م در طي يك كودتاي خونين نظامي كه از سوي عبدالسلام عارف، نظامي مورد اعتماد و هم‏رزم ديرينه عبدالكريم قاسم، هدايت مي‏شد، ساقط گرديد. در اين كودتا كه با بمباران مقرّ قاسم همراه بود، وي و جمع زيادي از مقامات دولتي عراق كشته شدند. بسياري از مردم عراق، خبر قتل قاسم را باور نمي‏كردند و بر اين تصور بودند كه او موقتاً از صحنه كناره گرفته و مجدداً به قدرت باز خواهد گشت و از بعثي‏ها انتقام خواهد گرفت. به همين خاطر، بعثي‏ها جسد سوراخ سوراخ شده قاسم را در تلويزيون بغداد به معرض ديد مردم گذاشتند و مردم اطمينان يافتند كه زمام‏دار نظامي 49 ساله عراق، كشته شده است.