ژان باتيست مولْيِر، نويسنده معروف فرانسوي در سال 1622م درشهر پاريس به دنيا آمد. وي نخست دروس مقدماتي را در مدرسه اشراف گذراند و سپس در رشته حقوق به تحصيل پرداخت. اما چون به كار هنرپيشگي علاقه داشت به تئاتر روي آورد و يك گروه تئاتر تشكيل داد. وي در آغاز كار، با دشواري‏هاي فراواني روبرو شد، ولي سرانجام حمايت لويى چهاردهم، پادشاه فرانسه، او را از گوشه انزوا خارج ساخت و بر آن داشت كه زندگي هنري خود را دنبال كند. مولْيِر شهر به شهر، تئاترهاي خود را به نمايش مي‏گذاشت تا اين‏كه به شهرت رسيد. از آن زمان بود كه شاه‏كارهاي بزرگي خلق كرد و آنها را در ميان استقبال شديد مردم به نمايش گذاشت. مولير يك آفريننده خستگي‏ناپذير بود كه شاه‏كارهاي او، نمايش‏نامه‏هايى است كه وي در آنها تزوير و شرارت روح بشر را مورد انتقاد شديد قرار داده و بر انحرافات ذهن حمله مي‏كند. وي نه تنها يك نويسنده، بلكه هنرپيشه‏اي بسيار ماهر و زبردست بود. او از بازيگران كمدي ايتاليا الهام مي‏گرفت و آدم‏هاي مسخره‏اي خلق كرده بود كه نمونه‏هاي عالي كمدي‏گران آغاز عصر سينماي كنوني را به ياد مي‏آورد. مولير در نمايش‏نامه‏هايش به ايجاد پيچ و خم‏هاي هيجان‏انگيز و اوصاف مضحكه‏آميز و نيز هجو و انتقاد مي‏پرداخت و از همه اين نكته‏ها، براي برجسته ساختن و بهتر نماياندن خصوصيات اخلاقي و معنوي بشر استفاده مي‏نمود، از اين روست كه در آثار اين كمدي نويس، فلسفه اخلاقي موج مي‏زند. مولير با هوش‏مندي فراوان و بشر دوستي عميق، كمدي را وسيله‏اي براي به دست آوردن نتيجه‏هاي دلخواه و انسان دوستانه قرار داده است. از مولير آثار مشهوري به جا مانده كه مردم گريز، خسيس، زنان دانشمند، مريض خيالي و طبيب اجباري از آن جمله‏اند و برخي از آثار او به فارسي نيز ترجمه شده‏اند. ژان باتيست مولير سرانجام در حين نمايش مريض خيالي دچار تشنج شد و چند ساعت بعد در هفدهم فوريه 1673م در 51 سالگي درگذشت.