در طول سال‏هاي حضور استعمارگران فرانسوي و اسپانيايى در قاره افريقا، تعدادي از رهبران قبايل اين قاره در برابر اين متجاوزان قيام مي‏كردند و خواهان خروج استعمارگران از سرزمين خويش مي‏شدند. يكي از اين قهرمانان افريقايى، اميد عبدالكريم ريفي بود كه رهبري مبارزان مراكشي عليه نيروهاي استعماري فرانسه و اسپانيا را بر عهده داشت. عبدالكريم، قيام خود را هم‏زمان با تسلط اسپانيا بر قسمتي از مراكش در سال 1912م آغاز كرد. علي‏رغم تقويت قواي استعمارگران اسپانيايى و قتل عام مردم بي‏گناه مراكش توسط آنها، نيروهاي عبدالكريم ريفي در سال 1921م، پيروزي‏هاي بزرگي به دست آوردند و حتي در بخشي از مراكش اعلام جمهوري نمودند. در اين حال، فرانسوي‏ها كه مناطقي ديگر از مراكش را تحت اشغال داشتند، از پيروزي استقلال طلبان اين كشور به وحشت افتادند و در اوايل سال 1924م، تهاجمي گسترده را عليه آنها آغاز كردند. ارتش فرانسه اگر چه در ابتدا شكست خورد اما با رسيدن قواي كمكي و انجام جنايت‏هاي بسيار، بر نيروهاي عبدالكريم ريفي پيروز شد و به اين ترتيب، فرانسه، به استعمار كشور مراكش ادامه داد. در اين زمان، عبدالكريم از ملل و دومل مسلمان تقاضاي ياري نمود ولي هيچ كمكي از آنان نرسيد تا اينكه قيام عبدالكريم ريفي پس از نزديك به پانزده سال شكست خورد و او تسليم فرانسويان شد. فرانسويان نيز در 18 فوريه 1926م او را به تبعيد فرستادند. وي در نهايت پس از گذشت بيش از 35 سال تبعيد، به كشور خود بازگشت و سرانجام در ششم فوريه 1963م در 81 سالگي درگذشت.