در عهدنامه دوستي ايران و شوروي كه چهار سال پس از انقلاب شوروي در 26 فوريه 1921م منعقد شد، مسكو اعلام كرد كه از سياست‏هاي استعماري روسيه تزاري در مورد ايران پيروي نمي‏كند. بر همين اساس، شوروي تمام قراردادهايى را كه روسيه با ايران بسته و به ضرر ايران بود، لغو كرد. هم‏چنين مسكو در عهدنامه دوستي با تهران، قراردادهايى را كه روسيه با دولت ثالثي عليه ايران امضا كرده بود، بي‏اعتبار دانست. البته شوروي، اراضي قفقاز و تركستان در شمال غربي و شرقي ايران را به ايران پس نداد. مهم‏ترين تعهد ايران در اين قرارداد، اجازه ندادن به كشورهاي ديگر، براي فعاليت عليه شوروي از طريق خاك ايران بود؛ زيرا در آن زمان، شوروي مورد تهديد قدرت‏هاي غربي بود.