سِنْتْ آنْسْلِم، فيلسوف شهير اروپايى، در نوزدهم اوت 1037م در كشور ايتاليا به دنيا آمد. وي به عنوان يك مسيحي با ايمان، به فلسفه روي آورد چرا كه بر اين عقيده بود كه از طريق فلسفه مي‏تواند ايمانش را بفهمد. او يكي از متفكرين دوران قرون وسطي در اروپا به شمار مي‏رود. عمق افكار آنسِلم درباره وجود خداست و معتقد بود كه خداوند را از راه ايمان، بهتر از طريق تعقل مي‏توان شناخت. وي درباره اثبات وجود خدا، دلايل متعددي ارائه مي‏كند، از جمله مي‏گويد: اشياء از حيث كمال، مساوي نيستند و هر يك به نسبتي از كمال برخوردار است؛ بنابراين در بالاي همه آنها، بايد كمال مطلق موجود باشد تامنبع بهره‏برداري اشياء و موجودات گردد و آن موجود، خداست. آنسلم هم‏چنين به برهان ديگري درباره خدا اشاره مي‏كند. بر اساس اين نظر، بايد موجودي باشد كه نتوان كامل‏تر از آن را تصور نمود. پسْ موجودي كه كمالش مطلق باشد وجود دارد، پس خدا وجود دارد. به عبارت ديگر آنچه ممكن الوجود باشد و بودنش ضروري باشد، وجود دارد. اين برهان كه به برهان وجودي معروف است، با آنكه مستلزم دور و تسلسل است مورد توجه فلاسفه بزرگ نيز قرار گرفت. آنسلم با اين‏كه يك كشيش مؤمن و پارسا بود،برخلاف اعتقاد بسياري از افراد آن زمان، فلسفه را گمراه كننده و مايه تباهي انسان نمي‏دانست بلكه معتقد بود كه چون تعلق خاطرش به فلسفه كاملاً بي‏شائبه است پس افراد مي‏توانند با حفظ بي‏طرفي و تا آن‏جا كه مباني اعتقاديشان اجازه مي‏داد، از مباني فلسفه در راه اثبات وجود "كمال مطلق" استفاده كنند. آنسلم به علت افكار منطقي وقوي خويش شهرت فراوان كسب كرد و به عنوان قديس شناخته شد. سنت آنسلم سرانجام در پنجم مارس 1109م در 72 سالگي درگذشت.