مناخيم بگين، سياست‏مدار كهنه‏كار رژيم صهيونيستي در 16 اوت 1913م در منطقه بالتيك در لهستان به دنيا آمد. وي پس از اتمام تحصيلات دانشگاهي، به فرماندهي سازمان يهودي ايرْگون كه كار انتقال يهوديان به فلسطين اشغالي را بر عهده داشت انتخاب گرديد. بگين در سال 1948م، جنبش سياسي موسوم به هروت را كه منعكس كننده افكار و عقايد وي و همفكرانش بود پايه‏ريزي كرد و در سال بعد نيز به عضويت پارلمان اسرائيل موسوم به كِنِست درآمد. او در سال 1967م وزير مشاور در امور خارجي و در سال 1977م نخست‏وزير رژيم صهيونيستي گرديد و اين سمت را تا سال 1982م حفظ كرد. آغاز توسعه سريع شهرك‏هاي يهودي‏نشين، الحاق جولان به قلمرو رژيم صهيونيستي، تلاش براي انتخاب بيت المقدس به عنوان پايتخت اسرائيل، طرح تجاوز سراسري به لبنان در سال 1982م و پيشروي تا بيروت و بالاخره قتل عام ساكنين اردوگاه‏هاي صبرا و شتيلا از مهم‏ترين رخدادهاي دوران پنج ساله نخست وزيري ننگين وي محسوب مي‏شوند. او در دوران نخست‏وزيري خود با كمك‏هاي اطلاعاتي گسترده سازمان‏هاي جاسوسي رژيم صهيونيستي موساد و سازمان جاسوسي امريكا، سيا و بهره‏گيري از دستگاه‏هاي ارتباط جمعي غربي و صهيونيستي، انور سادات، رئيس يكي از بزرگ‏ترين كشورهاي عربي يعني مصر را فريفت و با انعقاد پيمان كمپ ديويد در سال 1978م، با نشان دادن خود به عنوان چهره‏اي طلح‏طلب به دريافت جايزه صلح نوبل نائل گرديد. بگين در سال‏هاي پس از استعفاي خود دچار نوعي بيماري جنون و عدم تعادل رواني گرديد و سرانجام بر اثر حمله شديد قلبي در نهم مارس 1992م در 79 سالگي جان سپرد. مناخيم بگين، سياست‏مدار اسرائيلي، به عنوان يكي از ستون‏هاي اصلي حاكميت سياسي اسرائيل ظرف نيم قرن بود. او از زماني كه وجود صهيونيست‏ها در جغرافياي خاورميانه فقط در حد چند گروهك آدمكش و تروريست خلاصه مي‏شد و هرگز چيزي به نام دولت اسرائيل در فلسطين اشغالي وجود نداشت، از اركان اصلي نظام آتي صهيونيستي محسوب مي‏شد. بگين طي پنجاه سال تاريخ فعاليت‏هاي سياسي خويش، يك شاخص براي ترسيم ماهيت نظام حكومتي اسرائيل بود. تاريخ جنايات، تروريسم، تخريب، آدمكشي، قتل، غارت و شكنجه در اسرائيل با تاريخ حيات سياسي بگين ارتباطي ناگسستني دارد و با آن عجين شده است.