ملك فاروق، پادشاه اسبق مصر در سال 1920م به دنيا آمد. او زماني متولد شد كه پدرش احمد فؤاد پاشا با نام فؤاد اول در مصر سلطنت مي‏كرد. در آن زمان، حكومت مصر تحت‏الحمايه انگليس بود. فاروق در پي مرگ پدرش در سال1936م، در سن شانزده سالگي جانشين وي شد اما چون به سن قانوني نرسيده بود اداره امور مملكت به شوراي نيابت سلطنت محول گشت. در آغاز جنگ جهاني دوم و درگير شدن عده زيادي از قواي متخاصم در شمال افريقا، مصر نيز به صورت يكي از جبهه‏ها و پايگاه‏هاي متفقين به خصوص انگلستان درآمد. ملك فاروق زماني مجبور شد علي‏رغم ميل باطني خود، به پيشنهاد انگليس در مورد نخست‏وزيري يكي از مخالفان خود، تن در دهد. ولي فاروق در سال 1944م بار ديگر قدرت كافي به دست آوردو پس از تأسيس رژيم صهيونيستي، همگام با ديگر كشورهاي عربي، ارتش مصر را درگير جنگ با رژيم نوبنياد صهيونيستي نمود. جنگ توام با شكست مصر، مردم اين كشور را نسبت به ملك فاروق به شدت بدبين ساخت. اين بدبيني در كنار فساد رايج در دستگاه رهبري فاروق، زمينه كودتاي آرام 192م ژنرال نجيب و جمال عبدالناصر را در مصر به وجود آورد. به دنبال اين كودتا، فاروق در 26 ژوئيه 1952م مجبور به استعفا شد. رهبران كودتا در ابتدا پسر خردسال فاروق به نام احمد فؤاد را به عنوان فاروق دوم به سلطنت نشاندند. اما در پي اعلام جمهوري در مصر در 18 ژوئن 1953م، فاروق و خانواده‏اش از مصر اخراج و رهسپار ايتاليا شدند تا اينكه فاروق در 18 مارس 1965م در 45 سالگي در رم درگذشت.